Surrealistyczna metafora sensu ludzkiego istnienia stanowiąca zarazem tragiczny obraz destrukcji ukraińskiego społeczeństwa. Filmowa przypowieść o głębokich, humanistycznych wartościach oraz próbie odnalezienia ich w sobie.

20.04.2016 / środa / godz. 20.00

Kino Nowe Horyzonty, ul. Kazimierza Wielkiego 19a-21 Wrocław

Wstęp wolny

kraj i rok produkcji: Ukraina (USRR) 1965

czas trwania: 73’

kolor: czarno-biały

język: ukraiński/rosyjski

reżyser: Jurij Ilienko

scenariusz: Iwan Dracz

zdjęcia: Jurij Ilienko, Wołodymyr Dawydow

montaż: Natalia Pyszczykowa

muzyka: Łeonid Hrabowśkyj

obsada: Dmytro Miljutenko, Łarysa Kadocznykowa, Nina Alisowa

produkcja: Narodowe Studio Filmowe im. O. Dowżenki

Opowieść o mieszkającym samotnie pośrodku pustyni starcu-filozofie. Lewko Serdiuk konsekwentnie dogląda tonącej w piasku studni, która niegdyś służyła przechodnim wędrowcom. Synowie Lewka, pochłonięci osobistymi sprawami, dawno zapomnieli o ojcu i zmarłej matce. Starzec snuje przemyślenia, wspominając czasy opuszczenia domu przez bliskich i śmierć syna-żołnierza; obserwuje, jak szaleństwo świata współczesnego przenika do dawnych, usystematyzowanych struktur, pozbawiając ludzi ich pierwotnej tożsamości. Lewko przyzywa swych synów z miasta by przed śmiercią odbudować duchową przepaść, która zapadła pomiędzy nimi…

Poetycki film Ilienki – ojca współczesnego kina ukraińskiego – jest zarazem pięknym i skrajnie dramatycznym obrazem utraty i próby odbudowania kręgosłupa moralnego. Ten alegoryczny pejzaż, niemal pozbawiony dialogów, wymaga od widza zrozumienia symboliki, w którą obfituje, a także wzywa do walki o to, co naprawdę ustanawia człowieczeństwo. Liryczne arcydzieło zaprezentowało światowej krytyce niezależne, „nierosyjskie” oblicze kina ukraińskiego.

Jurij Ilienko

Urodzony 18 lipca 1936 roku w Czerkasach. Wirtuoz kina. Mistrz kamery i pióra. Reżyser, scenarzysta i operator. Jeden z twórców tzw. ukraińskiego kina poetyckiego, którego fenomen odbił się szerokim echem na świecie. W czasie II wojny światowej wraz z rodziną został ewakuowany na Syberię, skąd w ojczyste strony powrócił po trzech latach. Ukończył Wszechrosyjski Państwowy Instytut Kinematografii w Moskwie.

Przez wiele lat twórczość Ilienki była zakazana w Związku Radzieckim, a jego praca powstrzymywana poprzez blokowanie produkcji. Kino to ujrzało światło dzienne w czasach Odwilży, zyskując wielkie uznanie w oczach światowej krytyki. Cenzura określała jego twórczość mianem „arcydzieł szkodliwych dla narodu”. W latach 90-tych stworzył pierwszą niezależną wytwórnię filmową na Ukrainie Fest-Ziemia, w której kręcił filmy za niepaństwowe pieniądze. Zmarł 15 czerwca 2010 roku na wsi Prochoriwci.

Filmografia:

1965 - Studnia dla spragnionych / Криниця для спраглих /A Spring for the Thirsty

1968 – Wieczór na Iwana Kupały /Вечір на Івана Купала / Vechir na Ivana Kupala

1970 –Biały ptak z czarnym znamieniem/ Білий птах з чорною ознакою/ The White Bird Marked with Black

1990 – Jezioro łabędzie. Strefa / Лебедине озеро. Зона / Swan Lake. The Zone

2002 – Modlitwa za Hetmana Mazepę / Молитва за Гетьмана Мазепу / A Prayer for Hetman Mazepa

Share This: